Beş yıl önce, 2010'da kaleme almışım alttaki yazıyı ve "Burası Türkiye mi Kürdiye mi?" diye sormuşum...
İktidar yanlıları, barış sürecinde "12 yıldır analar ağlamıyordu" diyorlardı ya, arşivden çıkardığım bu yazımdan da anlaşılacağı üzere, anaların gözyaşları hiç dinmemiş, ağıtlar, yakarışlar, yalvarmalar hiç susmamış ki...
Beş yıl sonra gelinen süreçte de aynı korku filmini, gözyaşları içerisinde izlettiriyorlar bize, kan daha kırmızı, acı daha acı, gözyaşları daha delici, yürek dağlayıcı...
Bugün de sorulan “İllallah ettiren, canımızdan bezdiren terör nasıl biter?" sorusunu 2010'da da sormuşum...
..ve şöyle devam etmişim sormaya, sorgulamaya:
Bölücü, parçalayıcı, yıkıcı, yakıcı ve acı veren PKaka
örgütünün yaptıkları söz konusu olan!
Dünya tarihi itibariyle 2010 Haziran ayına vardığımız şu
günlerde yaşananların Kürt halkıyla ve haklarıyla ilgisi olmadığı, örgüt amacının üzüm yemek değil, bağcıyı dövmek olduğu bir kez daha anlaşılıyor!
Bugün aylardan eylül, Yıl 2015 değişen bir şey olmuş mu?
HAYIR...
Bakın 2010'da ne yapmış iktidardaki hükumet:
TSK’nın sınır ötesi
operasyonlarının bunca yıldır sonuç
vermediği, bundan sonra da hiçbir
işe yaramayacağı aşikâr!
Malum terör örgütünün ‘taşeron’
olduğu da her geçen gün biraz daha belirgin şekilde anlaşılıyor.
İşte, İsrail ile yaşadığımız bu krize paralel İskenderun’da
yapılan son saldırılar birbiriyle
ilintili gibi görünmekte.
Ha, bir de şu var!
Biz ne zaman Sam Amca’yla
bir polemiğe girsek, çıkarlarımız çatışsa, karşı gelip dik dursak Güneydoğu’da bir şeyler olmuş. ‘Maşa’nın ucundaki zehirli
kor parçası yüreğimizi yakmış. Eskiden bu ambargo ya da ekonomik kriz şeklinde karşımızı
çıkarken, bugün “terör” olarak
içimizi parçalar olmuş.
30 yıldır çözüm bulamamışız. İsrail göstere göstere zülüm ederek yarattığı terörü
bitirmedi. Zira şiddet şiddeti doğuyor.
Hadi onlar ektiğini biçiyor, ya biz!
Güneydoğu da yaşanan trajediyi inkâr etmemekle birlikte
Ortadoğu’da, Kuzey Irak’ta emperyalist işgalci kuvvetlerin, İsrail’in yaptığı
zulmün kaçta kaçını Kürtlere biz yaptık
da Pekaka kan dökmeye devam ediyor?!
Elebaşları içerdeyken nasıl oluyor da terör saldırılarının
önüne geçilemiyor? Cumhur’un başı, Genel
Kurmayın Başı, Millet’in Başı çaresiz kalmış, hatta önceki hükumetler buna
çözüm bulamamışlar!
Neden, nasıl, niçin?
***
O tarihte, uzun metraj filmime yapımcı arayışlarım için 10 gündür İstanbul’daymışım ve şunları yazmışım gözlem olarak:.
"Öyle kalabalık, öyle etkileyici ve yorucu, öyle kaotik ki
İstanbul! Her taraf Kürt… Aksaray,
Sirkeci, İstiklal Caddesi, Levent, Maslak, Kartal, Kasımpaşa, Beylükdüzü,
Sefaköy… Terörden kaçan Yeditepeli dev değirmende almış soluğu… 15 milyonluk
nüfusun ne kadarı Kürt’tür dersiniz?
Yalan, inanın bana yalan! Mesele Kürt sorunu değil, insanlık sorunu…
Her yer Kürt, her işte Kürtler… Elini sallasan bir Kürt’e
çarparken, İstanbul’a Kürtler hükmederken, en ünlü artistler, şarkıcılar, mafya
babaları, tiyatrocular, yönetmenler, gazeteci-yazar ve politikacılar Kürt’ken,
hangi terörden, hangi haktan hukuktan, adaletten söz edilebiliriz!
Ülkenin adı Kürdiye
olsa veya Türkiye olsa ne yazar,
olmasa ne çıkar!
Türkiye adındaki bu ülke İstanbul’dan ibaret görülüyorsa,
Diyarbakır İstanbul’a ne kadar uzaksa, Bursa’da o kadar yakın kalıyorsa, nasıl
çözülecek sorunlar!
***
Ortada bir oyun var ve bu oyunun kuralını 25 milyon oldukları sanılan Yahudiler mi koyuyor, yoksa onlar da mı taşeron?. Biz ise mahalle
maçlarındaki topu olmayan çocuk misali bu oyuna dâhil olmaya çalışıyoruz.
Tek bir seçenek kalıyor geriye: Ya biz de bir top bulup oyunun kadrosunu ve kuralını kendimiz seçeceğiz
ya da başka bir oyuna gireceğiz.
Tabi oynayacak bir top ve takım arkadaşı bulabilirsek…
2010'da, "Hem Devlet, hem de gerilla terörüne kurban güdenlere
Allah'tan rahmet, yakınlarına başsağlığı diliyor, bu eylemi gerçekleştirenleri
ve bugüne kadar durdurmayı başaramayanları da lanetle anımsıyorum!"derken, "2015'te ne değişmiş ki?" diye sormadan edemiyorum bugün... Ve saf aklımla şu notu düşmüşüm yazını altına:
Not: Pekaka terörünün bitmesi için bir yol daha var ve hiç
denenmedi: Ülkede refah içinde yaşayan
tüm Kürt kökenli entelektüel sanatçı, politikacı, gazeteci, yazar ve
işadamları, işkadınları çıkıp konuşmalı ve bitmek bilmeyen, cana ve mala,
ekonomiye, huzurumuza mâlolan bu şiddetin durması için, başka ana ve babaların
ağlamaması için ortak bir MANİFESTO yayınlamalı! Ve Kürt halkına seslenmeli. “PKK Kürt halkının
temsilcisi değildir. PKK bir maşadır” diye haykırmalı yoksa “bana dokunmayan
yılan bin yaşasın” mantığıyla sessiz kalmak, her türlü beslendikleri bu ülkeye
ve halklarına İHANETTİR!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder